به جهت جانمایی مترو در بخش غربی سایت و با توجه به آیین نامه جدید شورای شهر تهران مبنی بر بازطراحی حوزه های اطراف ایستگاه های مترو تا شعاع سیصد و ششصد متر بر اساس دستورالعمل TOD تصمیم گرفتیم مصوبات این آیین نامه مبنای اصلی برنامه ریزی پروژه قرار بگیرد.
TOD ﯾﺎ “ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮي ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﻤﻞ وﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ” اﻣﺮوزه ﺑﻌﻨﻮان راﻫﺒﺮدي ﻣﻮﻓﻖ در ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﻼﻧﺸﻬﺮﻫﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. در اﯾﻦ اﻟﮕﻮي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻔﺮ ﺑﺮاﺳﺎس ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻂ و ﺗﺎﻣﯿﻦﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺎز ﺷﻬﺮوﻧﺪان و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎ در ﺣﺎﺷﯿﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎهﻫﺎي ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﺗﺴﻬﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻬﺮوﻧﺪان از ﭘﯿﺎده روي و دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاري ﺑﺮاي ﺗﺮدد ﺑﯿﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ﺧﺪﻣﺎت و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﻮدرو اﺳﺘﻮار اﺳﺖ.
ﺑﻨﯿﺎن این سیستم شبکه ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ رﯾﻠﯽ اﻧﺒﻮه ﺑﺮ ﯾﺎ ﻣﺘﺮو اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎي ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎﮐﺴﯽ، ون، اﺗﻮﺑﻮس و … در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺻﻠﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﻧﻈﯿﺮ آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﻮا، ﺗﺮاﻓﯿﮏ و ﻣﺤﺪود ﺑﻮدن ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
مطابق با این دستورالعمل در گام اول کشیدگی سایت را در هفت مرحله با “اختلاط کاربری” های مختلف تجاری ، فرهنگی ، گردشگری ، تفریحی ، ورزشی و … برنامه ریزی کردیم. در گام دوم با برنامه ریزی مناسب حلقه ترافیکی اطراف سایت امکان “اتصال” کاربر پیاده و ورود کم دردسر و حضور حداکثری در سایت را هدف قرار دادیم. همچنین سناریوی مناسبی برای مسیر دوچرخه جهت استفاده شهروندان فراهم شد. در گام سوم این دو لایه طراحی روی هم قرار گرفت. به جهت اختلاف تراز ۵ متری در عرض و ۱۲ متری در طول پروژه سناریوهای حرکتی پروژه در تراز های متنوعی طراحی و برنامه ریزی گردید.
به جهت سابقه تاریخی این محله و عنوان “میدان اتریش” تلاش نمودیم حلقه مشترکی میان فرهنگ ایران و اتریش جستجو کنیم. کشور اتریش علاوه بر شهرتش به عنوان مهد موسیقی کلاسیک و طبیعت خاص و متفاوتش در طول سالیان همواره روابط بی حاشیه و مصلحانه ای با ایران داشته است.
سابقه روابط فرهنگی میان ایران و اتریش به زمان صفویان برمی گردد. در آن زمان تعدادی از ایرانیان در اتریش و عده زیادی از اتریشی‌ها در ایران به ویژه در جلفای اصفهان اقامت داشتند. در اوایل قرن نوزدهم، موجی از گرایشات در مطالعات شرق شناسی در اروپا پدید آمد و رویکرد کشیش های خاورشناس رفته رفته جای خود را به خاورشناسی علمی داد. هامرپورگشتال اتریشی مهم ترین فارغ التحصیل فرهنگستان خاورشناسی ست که می توان او را پایه گذار خاورشناسی و ایران شناسی علمی در اتریش دانست که نقش بی‌همتایی در معرفی زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی به جهان غرب داشته است.
پورگشتال در سال ۱۸۰۹ نخستین مجله چندزبانه اروپا را به عنوان «گنجینه مشرق‌زمین» بنیاد نهاد. ترجمه‌های آثار ادب فارسی، وی را در اروپا و ایران پر آوازه می‌کند و نخستین لوح سپاس و نشان شیر و خورشید به همراه نسخه‌ای از شاهنامه فتحعلی خان صبا را یک شیرازی به او اهدا می‌کند. او در سال ۱۸۱۳ ترجمه منظوم حافظ را در سه جلد و به زبان آلمانی منتشر می‌کند. گوته شاعر بزرگ آلمان به لطف دوستی و ترجمه‌های او از حافظ بود که با اندیشه‌ها و آثار حافظ آشنا و دلباخته او می‌شود و در «دیوان شرقی-غربی» خود به ستایشش می‌پردازد. در واقع پورگشتال پلی می‌شود میان حافظ و گوته، پلی میان شرق و غرب.
با توجه به اهمیت شخصیت پورگشتال اتریشی و تاثیر فراوان او در معرفی و آشنا کردن ایران با غرب بر آن شدیم میدان را به یادمانی در ستایش مقام و جایگاه او به عنوان پدر ایران شناسی در غرب تبدیل کنیم به گونه ای که به لحاظ مفهومی یادآور پیام صلح و دوستی بین دو کشور ایران و اتریش باشد.
