شهر خوانسار از شهرهای توریست پذیر اصفهان است که دارای جاذبه های گردشگری طبیعی، تجاری و فرهنگی است. به سبب وجود این ارزش های منطقه ای تلاش نمودیم به جای برنامه ریزی عمودی خواسته های کارفرما که صرفا مخاطب توریست را هدف قرار می دهد، با تحلیل فعالیت های مورد نیاز مجموعه و وضعیت توپوگرافیک زمین، عملکردهای متنوع را بصورت دانه های کم حجم در تمام سایت توزیع و ساماندهی کنیم به نحوی که پروژه با زمین و آسمان هارمونی متعادلی برقرار کند و بافت اکولوژیک منطقه آسیب کمتری ببیند. همچنین مردم محلی از این اتفاق در شهر طنین آشنایی بشنوند، رغبت کنند و وارد برنامه پروژه شوند.
برنامه فضایی پروژه به نحوی سامان گرفت که مرزی میان شهر و مجموعه وجود نداشته باشد و پلازای شهر و پروژه در هم ادغام شوند. به سبب جذابیت های فرهنگی که در منطقه وجود داشت این پلازای شهری در اختیار مردم قرار گرفت تا بتواند در طول سال و در مناسبت های مختلف بستر مناسبی برای برگزاری رویدادهای مردمی باشد و بخشی از خاطره جمعی شان را شکل دهد.
بخش اقامتی و باغ رستوران به عنوان بخش های درآمدزای پروژه لحاظ گردید. همچنین کارگاه ها وغرفه های تجاری در پلازای اصلی درنظر گرفته شد که علاوه بر رونق دادن رفت و آمد مردم به پروژه، زمینه ای برای تولید ، معرفی و فروش محصولات محلی مثل عسل، خشکبار و… و اشتغال مردم فراهم نماید.
صورت بندی فضایی و فرمی پروژه در ادامه دغدغه ما در پروژه های قبلی، به دنبال رسیدن به یک بیان معاصر از معماری گذشته است. شکلی از معماری که هم جهانی و هم منطقه ای است. این بار به جهت مقیاس پروژه، سعی کردیم بافت شهری معماری گذشته را همچون یک «متن» مطالعه کنیم. متنی منسجم که حاوی جملات، کلمات و حروف به هم مرتبط است. این حروف برای طراحی دانه های حجمی مختلف مثل اقامتی، تجاری و … به شکل های مختلفی چیدمان می شوند و پتانسیل های فضایی متنوعی ایجاد می کنند و در نهایت صورت بندی همه اینها در کنارهم، یک متن واحد است که خوانش مخاطب از آن در بر دارنده یک حس آشناست در قالب یک کالبد ناآشنا.
